Helaas toch bevestigd

Hoi Allemaal,

Even een update van ons leventje en de zwangerschap.

Milan is inmiddels 22 maand en een erg lief mannetje met een aanstekelijk lachje. Hij heeft soms zijn nukken/momenten dat hij vervelend en ondeugend is maar dat hoort erbij hè. Hij heeft de strafhoek ook ontdekt en weet precies waar hij moet gaan zitten en wanneer. Met Milan gaat het verder goed, hij groeit goed, eten gaat over het algemeen allemaal naar binnen (soms zo eigenwijs en dan ff niet en wil hij spelen met zijn eten maar dat laten we niet toe, dan maar naar bed met honger), hij kan zich goed zelf vermaken maar vind aandacht ook heerlijk.
We genieten echt van ons ventje, hij wordt al zo 'onafhankelijk'.

Ik ben nu 18 weken zwanger en mijn buikje begint nu een beetje te komen. Je ziet het nog niet als ik mijn kleren aan heb tenzij ik een strak tuniekje oid aantrek. Maar onbekenden zien het dan nog niet echt. Heb ook nog steeds mijn eigen spijkerbroeken en rest van de kleren aan en ben in gewicht ook nog niet echt veel aangekomen; ca. 1-1,5 kg.
Wel al een paar dagen last van mijn bekken maar gewoon doorlopen en sporten. Ik sport 2 x in de week (6km per keer hardlopen). Elke keer na het hardlopen en als ik druk ben geweest in huis (doe ook alles op 1 dag als ik vrij ben) dan lig ik met pijn op de bank. Maar ik moest en zou gaan hardlopen aangezien ik als doel had met de buurvrouw afgelopen zondag (20 januari) mee te doen aan de winterloop in Almelo. En dat is dus ook gebeurd, we hebben de 6 km. gelopen en in een record tijd voor ons, namelijk 33 minuten en 56 sec. Ben als 5e vrouw geeindigd en wel trots en blij.
Wel heb ik verder de hele zondag op de bank moeten doorbrengen maar dat wist ik van te voren.
Nu ben ik dus gisteren  naar de bekkenfysio geweest en ja hoor het is bevestigd ... bekkeninstabiliteit. Nog wel in begin fase dus ben er op tijd bij. Maar nu moet ik het wel rustiger aan gaan doen, dus niet hardlopen en huishouden verdelen over de week en niet alles op éen dag en niet te zwaar tillen. En om eerlijk te zijn vind ik dat best lastig om het rustiger aan te gaan doen, als ik bezig ben wil ik doorgaan maar ik weet ook dat het nu zaak is om naar mijn lichaam te luisteren want als ik dat niet doe wordt het alleen maar erger en kan ik steeds minder en mag ik misschien niets meer. En dat wil ik ook niet.

Over 2 weekjes op 5 februari hebben we de 20 weken echo. Zo spannend weer en leuk om ons kleintje weer te zien :)

Tot zover de update.
Liefs Sharon